Country-rock band uit Huizen (1972-1975).
Bezetting
| Cees Bakker | leider, basgitaar, zang |
| Wouter Calmer | slaggitaar, zang |
| John van Maanen | slaggitaar, zang |
| Coen Veerman | sologitaar, zang |
De groep werd in de zomer van 1971 tijdens een barbecue in Huizen opgericht door Cees Bakker, Wouter Calmer, John van Maanen en Coen Veerman. Cees en Wouter kenden elkaar al uit de tijd van The Destroyers en ook Coen en John hadden genoeg ervaring. Allen zongen en speelden gitaar en er werd besloten om te gaan repeteren. Cees werd basgitarist, Coen sologitarist (akoestisch en elektrisch), Wouter en John speelden akoestische begeleidingsgitaar. Uniek voor die tijd was dat zij allemaal zongen: John en Wouter deden meestal de eerste stem, de anderen de koortjes. Het instrumentarium was als volgt: Vox Spitfire en een onbekende Spaanse gitaar (Coen); een Eko western gitaar (John); een Martin D28 dreadnought (Wouter); een Danelectro Longhorn basgitaar en een Echolette B40 basversterker-combinatie, later vervangen door een Fender Jazz bas, een Fender Bassman 100 versterker en een London City 4×12″ luidsprekerbox (Cees). Vanaf het begin was er een vaste rolverdeling: Wouter en Cees zochten de akkoorden en harmonieën uit, Cees noteerde teksten en schreef deze later zelf voor de vele eigen nummers van Wouter en Cees. Ondanks dat het in die periode nog een naamloze hobbyband betrof, werden de zaken behoorlijk professioneel aangepakt. Iedere repetitie werd op de band vastgelegd met Shure, Sennheiser en AKG microfoons en opgenomen op een Revox B77 of een Uher Royal de Luxe bandrecorder. Als mixer diende in eerste instantie een Dynacord Echocord. Daarna volgden een zelfbouw mixer en een Sony 6/2 professionele mixer. Na afloop van de repetities werd de band afgeluisterd en geanalyseerd. Zo kwam de groep vrij spoedig op een behoorlijk hoog niveau! De eerste invloeden waren Magna Charta, Poco, Cochise en Crosby, Stills and Nash, later gevolgd door The Eagles, Matthews Southern Comfort, The Doobie Brothers en Dave Mason. Maar het aantal eigen nummers nam steeds meer toe.
Eind 1971 vond de vrouw van Cees dat de groep naar buiten moest treden en er werd een bandje voor het AVRO-programma Nieuwe Oogst ingezonden. Cees bedacht nu de bandnaam: Circumstance. Op de auditie in Amsterdam hoefden de muzikanten tot hun verbazing niet eens het hele nummer uit te spelen: ze werden direkt in de finale geplaatst! De uitzending van Nieuwe Oogst vond plaats op 24 juni 1972. Muzikaal leider Ferry Wieneke had het nummer Parliament Hill van Magna Charta uitgekozen. Het nummer verloor echter aan impact door het grote orkest en Circumstance werd slechts derde. Toch had dit televisie-optreden grote invloed, want er kwamen diverse aanvragen voor live-optredens. Eind 1972 resulteerde dit in een platencontract. De live-optredens werden zeer selectief gedaan omdat alles elektrisch vertolkt moest worden. Wouter kocht een Fender Telecaster, John ging op de Clinton of Ibanez Les Paul van Cees spelen en er werd een zanginstallatie gehuurd. Er moest natuurlijk ook een goede drummer komen en dit werd voor de eerste twee optredens Bert Kleijn. Het eerste optreden was in jongerencentrum Het Kompas in Huizen, het tweede vond plaats tijdens een openluchtfestival van een buurtcentrum in Huizen. Hier werd gespeeld op een enorme geluidsinstallatie van Servaas uit Den Haag. Het derde optreden was in een grote tent in Bad Vilbel, een voorstad van Frankfurt, voor drieduizend toeschouwers. De drummer bij dit optreden was de getalenteerde Martin van Hilst.
Alle optredens waren een groot succes, maar dat was niet het geval met het platencontract! Enthousiast werd het contract door Circumstance met Marc de Raaff, A & R manager van Dureco, getekend (16 pagina’s!) maar achteraf leek het in de ogen van de bandleden een wurgcontract: alles voor de platenmaatschappij en bijna niets voor de band. De royalties waren slechts 5 cent per plaat, terwijl Shocking Blue een kwartje kreeg. Positief was dat Circumstance een topproducer (Dick Bakker) en een zeer goede geluidstechnicus (Emile Elzen) kreeg toegewezen. De band mocht bovendien de ultramoderne studio van Dureco inwijden! Als A-kant werd opgenomen Sally is a sugar girl, uitgekozen door Marc de Raaff. Het nummer, geschreven door J. Vincent Edwards, werd gespeeld in een arrangement van Marc Vandenbrook (Marc de Raaff). De B-kant was een eigen nummer van Wouter en Cees: It’s too bold. De single werd in de zomer van 1973 uitgebracht op het Pink Elephant label. Naar aanleiding hiervan volgden een radio-interview met Krijn Torringa en Meta de Vries en een tv-optreden in het kinderprogramma De IJsspellenshow. De plaat was geen doorslaggevend succes: slechts nummer 15 in de Dureco top 10. Nederland was kennelijk nog niet rijp voor meerstemmige country-rock. De single werd wel regelmatig bij de publieke radio gedraaid en ook in Portugal en Zuid Afrika uitgebracht.
Teleurgesteld door het uitblijven van succes had John de groep verlaten. Hij was vervangen door Paul Mensgaar. Diens klankkleur paste echter niet zo goed bij Circumstance en een half jaar na de plaatopname verliet hij de groep en John van Maanen kwam weer terug. Lokaal bestond er nog steeds veel belangstelling voor de band. En, Circumstance werd in 1974 gevraagd om in het kader van een uitwisselingsprogramma – als hoofdattractie – voor drieduizend mensen op te treden in Bad Vilbel, de zustergemeente van Huizen. Dit werd een groot succes en er volgden nog meer geslaagde live-optredens. Maar de door Dureco toegezegde plaatopname werd steeds weer uitgesteld en uiteindelijk stierf de groep in 1975 een zachte dood.
Discografie
| 1973 | Sally is a sugar girl/It’s too bold (Pink Elephant PE 22.763) |
(met dank aan Cees Bakker voor de biografie en de foto’s)