Deze formatie uit Baarn speelde al vanaf 1959 onder de namen Modern Teenage Quartet en The Hurricane Combo. In 1965 werd de bandnaam gewijzigd in Les Baroques. De eerste zanger van de band, Sjaak Ranzijn, werd opgevolgd door Gerard Schoenaker (Gary O’ Shannon).
Bezetting
| Gerard Schoenaker | zang |
| Frank Muyser | gitaar, mondharmonica, sax |
| Hans van Emden | sologitaar, elektrische balalaika |
| René Krijnen | orgel, piano, klavecimbel |
| Robin Muyser | basgitaar |
| Raymond van Geytenbeek | drums, zang |
De band viel op door een gevarieerd repertoire van o.a. rhythm and blues, folk, rock en popmuziek. Ook op de plaat kenmerkte de groep zich door veelzijdigheid. Er werd gewerkt met voor die tijd ongebruikelijke instrumenten zoals banjo, balalaika en klavecimbel. Opvallend was ook het gebruik van de fagot in de tweede single Such a cad. Op het repertoire stonden, naast de vele eigen composities, nummers van Them en The Animals. Vooral de eerste vier singles en de lp uit 1966 hebben de reputatie van Les Baroques gevestigd.
In juni 1965 werd Silky, de eerste single, uitgebracht. De plaat had geen succes. De band bouwde door de vele optredens in Nederland en Duitsland wel al een goede livereputatie op. In de winter van 1965/1966 speelde Les Baroques een hoofdrol in de film Brake Down van Frans Rühl met o.a. een uitvoering van het nummer Such a Cad, dat tegelijkertijd (februari 1966) als single verscheen. De plaat, geproduceerd door Rob Out, werd uiteindelijk de grootste hit van Les Baroques en stond 16 weken in de top 40 met de 8ste plaats als hoogste notering. De volgende single I know/She’s mine werd in april 1966 uitgebracht. Opnieuw werd de Top 40 gehaald. De plaat stond 11 weken in de hitparade met als hoogste notering de 11e plaats. Op dat moment behoorde de band tot de top van de Nederlandse popmuziek. De band was zeer succesvol en er waren tv-optredens. In 1966 trad de groep op bij het Grand Gala du Disque.
In september 1966 verliet Gerard Schoenaker de band (militaire dienst). Zijn vervanger was Michel van Dijk (The Minds, The Mads en James Mean). De eerste single van Les Baroques met de nieuwe zanger, Working on a Tsjing Tsjang, stond in het begin van 1967 slechts één week in de Top 40. Van de vier singles die daarna nog verschenen, werd alleen Bottle Party een klein succes.
Aan het eind van de jaren zestig viel Les Baroques langzaam uit elkaar. Gitarist Hans van Emden, die niet meer in het openbaar wilde optreden, verliet de band in 1967. Onzichtbaar voor het publiek speelde hij zijn laatste concerten mee. Frank Muyser vertrok na hem en daarmee verloor de band zijn manager. In 1968 voegde gitarist Ferdy Karmelk zich bij de band. Daarna vertrokken echter achtereenvolgens René Krijnen, Robin Muyser en Raymond van Geytenbeek. Dit betekende het einde van Les Baroques. Na alle bezettingswisselingen waren in 1969 nog slechts drie bandleden over, die doorgingen onder de naam Island: John Dankmeyer, Bart ter Laak en Ferdy Karmelk. Michel van Dijk zong in 1969 en 1970 bij Ekseption. Gerard Schoenaker richtte na zijn diensttijd met Ferry Maat The Gary O’ Shannon Group op.
Bij de bezoekers van de Bussumse beatclub ’t Smurf verkreeg Les Baroques grote populariteit. De eerste Gouden Smurf, de prijs voor de populairste band van het jaar, werd daar in mei 1968 uitgereikt aan Les Baroques.
Discografie
| 1965 | Silky/My lost love (Europhon) |
| Such a Cad/Summerbeach (Europhon) | |
| 1966 | Les Baroques (Whamm, LP) |
| 1966 | I know/She’s mine (Whamm) |
| I’ll send you to the moon/Troubles (Whamm) | |
| Working on a Tsjing-Tsjang/Dreammaker (Whamm) | |
| 1967 | Bottle party/Bread (Whamm) |
| Love is the sun/I dreamed my dreams away (Whamm) | |
| 1967 | Barbarians with love (Whamm, LP) |
| 1968 | Indication/When you’re feeling good (Whamm) |
| Without feeling, without mind/Pardon me I think I’m falling (Whamm) |