Deze groep uit Laren rond de broers Timmerman werd opgericht in het begin van de jaren zestig. De eerste naam van de band, Dans-en Amusementsclub John Carpenter, werd gewijzigd in John Carpenter and his New Stars. De uit een jazzorkest afkomstige Ino Jan Timmerman (= John Carpenter) fungeerde als bandleider. Manager werd G.J. Groenhuyzen, de vader van basgitarist Joop Groenhuyzen.
Bezetting
| Jacob van Domselaar | zang |
| Richard Timmerman | sologitaar |
| Ino Jan Timmerman | slaggitaar (overl.) |
| Joop Groenhuyzen | basgitaar (overl.) |
| Leo Bus | drums |
De eerste zanger (uit Naarden, naam onbekend) zong in de stijl van Frank Sinatra. Hij bleef slechts een paar maanden. Zijn opvolgster, Joke Landstra, zong een repertoire van standards uit de jazz.
De band speelde in het begin met zelfbouwmateriaal en op Höfner, Fender en Framus gitaren. Richard Timmerman had de beschikking over een 18 watt Dynacord versterker (DA 16-V).
Joke Landstra werd opgevolgd door zanger Rixi Burn (artiestennaam van Wil Brandenburg). Met hem speelde de band nummers van o.a. Cliff Richard and The Shadows. Gedurende deze periode, die ongeveer twee jaar duurde, traden John Carpenter en zijn New Stars regelmatig op in het Kasteel van Antwerpen in Baarn en in De Funtushoeve in Loosdrecht. De band nam in deze bezetting ook deel aan een landelijke talentenjacht, georganiseerd door Muziek Expres en Phonogram. Om in de finale te komen, moesten de deelnemers in een van de voorronden bij de eerste twee eindigen. John Carpenter and his New Stars werden in Nijmegen tweede achter The Motions uit Den Haag en plaatsten zich voor de landelijke finale op zondag 13 september 1964 in het Circusgebouw in Scheveningen. Daar drongen ze door tot de laatste tien!
Tijdens een showavond van de VARA in de Zaanstreek op zaterdag 7 november 1964 traden The New Stars op met o.a. Anneke Grönloh.
Met de komst van weer een nieuwe zanger, Jacob van Domselaar, werd de naam gewijzigd in Jay and The New Stars. Bij optredens in de N.C.O. club op de militaire vliegbasis Soesterberg (om de veertien dagen) werden de bandleden eerst gescreend! De uitbetaling vond plaats in dollars. De band won in deze periode een talentenjacht/amateurfestival in ’t Plashuis in Oud-Loosdrecht. Omdat zij hier twee keer eerder hadden gewonnen, werden The New Stars eigenaar van de wisselbeker.
John de Mol Sr. adviseerde de band om de naam te veranderen in Jay and The Silver Stars, omdat dat beter klonk. Ter verbetering van het imago werd ook nieuwe kleding aangeschaft. Bij Tip de Bruin op de Amsterdamse Nieuwendijk kozen de bandleden zwarte broeken en zilverkleurige glitterjasjes uit.
In The Beat Note in Zandvoort speelde de band veertien achtereenvolgende dagen iedere avond van 20.00 tot 02.00 uur, behalve maandag. Jay and The Silver Stars waren zo even beroeps! In het VPRO tienerprogramma Beat Bal (1965), dat werd uitgezonden vanuit Treslong in Hillegom traden The Silver Stars (The Silverstars) op met The Fortunes, Peggy March en Bennie Thomas. De Larense band speelde drie nummers: Fine fine mama, She’s gone en Rocky road blues. .
Basgitarist Joop Groenhuyzen had de band inmiddels verlaten om beroepsmilitair te worden. Hij werd opgevolgd door Egbert Smit, zoon van de bekende Larense dichter Gabriël Smit. In deze bezetting werd opgetreden in Kleef (Duitsland). Het repertoire werd ruiger (The Stones, The Kinks, The Pretty Things). Ino kon zich hier uiteindelijk niet in vinden en stapte uit de band, die onder de naam Always Something verderging als 4-mansformatie.
Discografie
| 1966 | She’s gone/Rocky road blue’s (CNR UH 9860) |